ამ  წლის თეატრალური  სეზონი,  ჩემი  აზრით  წარუმატებლად  უნდა შეფასდეს. მიუხედავად  იმისა,  რომ მის  დამთავრებამდე რამოდენიმე,  სამიოდე  თვე რჩება ანონსები ახალს არაფერს  გვპირდება...

დრამატულ  ნაწარმოებში,  როგორც  წესი, ინტრიგა, თუ  ის  საერთოდ არსებობს,  ხელს  უწყობს დრამატული ქმედების განვითარებას...

მარიამ სტიუარტის იდუმალებით მოცულ ცხოვრებას სულ სხავდასხვანაირად ასახავენ და ხსნიან. იშვიათად მოიძებნება ისტორიაში ქალი,რომლის ცხოვრებაზე ასეთი მდიდარი ლიტერატურა დრამები,რომანები,ბიოგრაფია შექმნილიყო.

რეზონანსული სპექტაკლების მოყვარულმა  ავთო ვარსიმაშვილმა არც ამჯერად უღალატა თავის ხაზს და  ბერჯესის გენიალური რომანის სცენიური ვერსია   შემოგვთავაზა. ცხადია, გავლენის არიდება, როდესაც კუბრიკზეა საუბარი, არ იქნებოდა  იოლი...

აქამდე ჩვენ განვიხილავდით მუსიკისა და ცოცხალი სხეულის ურთიერთზემოქმედებას. სივრცის იდეა ჩვენ გვეძლევა მხოლოდ სხეულთა მოძრაობით გრძლივობასთან. ახლა ეს მოძრაობანი ვრცელდებიან სივრცეში, რომელიც მათ გარს არტყია, იმ ატმოსფეროში, რაშიაც ისინი არიან დანთქმულნი...

საქართველოში  არსებულ კულტურულ სივრცეში, ტრადიციულისა და თანამედროვე  ფორმების დაპირისპირების  საკითხზე ბევრს საუბრობენ. ცხადია, რომ საქართველოში ამერიკული ვუდსტოკის მსგავსი არაფერი მოხდება...