დათა თავაძემ ხუთწლიანი პაუზის შემდეგ, სამეფო უბნის თეატრში, სპექტაკლი დადგა. ასეთი დასაწყისი მოუხდებოდა საინფორმაციო შენიშვნას, ან სიუჟეტის ლიდს, რომელსაც წამყვანი დააანონსებს, მაგრამ მე მინდა დავწერო წერილი ბავშვზე, რომელიც გაქრა და ახლახანს დაბრუნდა...

დავით ჩხარტიშვილმა ზელერის პიესების რევერსული რეტროსპექტივა შემოგვთავაზა -  პიესები დადგა არა იმ თანმიმდევრობით, როგორც ტრილოგიის ავტორმა დაწერა და განავითარა, არამედ პირიქით...

ბრიტანელი დრამატურგის, ფილიპ რიდლის პიესაში, რომლის ბრწყინვალე დადგმა იხილა მაყურებელმა თბილისის თეატრალური ფესტივალის ფარგლებში, გვხვდება ერთი გმირი, რომელიც ძალიან ჰგავს ოიდიპოსს. თებეს მეფის მსგავსად გარეგანად მშვენიერია, მაგრამ შიგნით “მუწუკებით დაფარული”....

ზუგდიდის, შალვა დადიანის სახელობის პროფესიული სახელმწიფო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი, ლაშა შეროზია დგამს ამერიკელი დრამატურგის, მარშა ნორმანის კლასიკურ დრამატულ ტექსტს-„ღამე მშვიდობისა, დედა.“ პიესა თარგმნა ნინო სურამელაშვილმა.  ფესტივლის ქართული პროგრამის ფარგლებში სპექტაკლს თუმანიშვილის თეატრმა უმასპინძლა...

ყველაფერი გამოიყურება ისე, როგორც ზღაპარს შეესაბამება. სივრცე და იმიჯები ფერადია, ბრჭყვიალა, მაგრამ ატმოსფერო გვკარნახობს, რომ ეს ჩვეულებრივი, ძილის წინ საკითხავი ზღაპარი არ არის. ვიტყოდი, რომ პირიქით ანტიზღაპარია...

ზიპოს სხეული არ ეტყობა და ასეც უნდა იყოს. ის იმ ხმით იწყებს სცენაზე თავისი წარსულის გახსენებას, რომელიც წაართვეს. “თვალები დახუჭე და აიძულე შენი თავი, რომ ამ ხმას უსმინო”- ამ სპექტაკლზე მისულ მაყურებელს არ დახვდება სანახაობა, წარმოდგენა. ბევრს ვერ იცინებს. სცენაზე ისინი ნახავენ გაბრაზებულ გოგოს, რომელიც მათკენ თითს იშვერს, ჩხუბობს, გვამხელს გულგრილობაში...

მესხიშვილის თეატრში  პოლონელი არტისტის  ანჟეი სარამონოვიჩის „ტესტოსტერონი“ ნინო მაღლაკელიძემ დადგა, ხოლო სამეფო უბნის თეატრში  ისრაელელი ჰანა აზულაი ჰასფარის „სინანულის დღეები“, თათა პოპიაშვილმა. პირველ შემთხვევაში სცენაზე მხოლოდ კაცები დგანან, მეორე შემთხვევაში კი ქალები. ყველაფერი რაც სცენაზე ხდება, მთელი მოქმედების კოლიზია, ორივეგან საპირისპირო სქესს უკავშირდება. მაყურებლის თვალწინ გათამაშებული კონფლიქტების მიზეზებს  გენდერული საფუძველი აქვს...  

დიდი ხანი არ არის მას შემდეგ გასული, რაც ლაშა ჩხვიმიანმა დმანისის ზინაიდა კვერენჩხილაძის სახელობის პროფესიული სახელმწიფო თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელის პოზიცია დატოვა, ამ ფაქტმა კი მნიშვნელოვნად შეაფერხა დმანისში კულტურული სფეროს განვითარება...

დმანისის თეატრში ბოლო დროს განვითარებული მოვლენების შემდეგ ახალგაზრდა მსახიობი ლაშა ჩხვიმიანი იწყებს ახალი, დამოუკიდებელი  პროექტის განვითარებას, პირობითი სახელით „შეხვედრის ადგილი“, სადაც კონკურსის შედეგად გამარჯვებული სპექტაკლი, ძირითადად გარე სივრცეში სათამაშოდაა გათვლილი...

„UNMEMORY’’ დავით ხორბალაძის საავტორო სპექტაკლია. ის ღია, დამოუკიდებელ სახელოვნებო  სივრცეში დაიდგა და რადგან მიმდინარე წლის მარტში მისი ბოლო ჩვენებები გაიმართა, ჩემი გამოხმაურებით მაყურებლის ინტერესის გაღვივება ვეღარ მოხდება.  მიუხედავად ამისა, დადგმა იმდენად ამეკვიატა, ვეცდები  მისგან მიღებული შთაბეჭდილება დაგვიანებით და  დაახლოებით მაინც გადმოვცე...

ტექსტის არანორმატიულმა ლექსიკამ და ალბათ, უფრო მეტად, იდეისა და სათქმელის სიმძიმემ, საზოგადოების მხრიდან გამოიწვია ურთიერთგამომრიცხავი რეაქციები. პირდაპირ ვიტყვი, რომ ვერ მიიღო ეს წარმოდგენა ქართულმა თეატრალურმა კრიტიკამ და ვერ გაიაზრა, რის გამოც უარყო და დატოვა შეუფასებელი. არ დაწერილა არც ერთი კრიტიკული წერილი, მაგრამ ამ ორი წლის განმავლობაში არავის დავიწყებია ეს სპექტაკლი...

14 იანვარს, ბათუმის თოჯინებისა და მოზარდ მაყურებელთა თეატრმა, გახსნა ახალი სივრცე მარიონეტული სპექტაკლებისთვის. პირველი პრემიერა ანტუან დე სენტ ეგზიუპერის ყველაზე ცნობილი ნაწარმოების მიხედვით დაიდგა. ალბათ, ცოტაა ტექსტი რომელიც ასეთი მარტივი ენით გადმოსცემს ყველაზე დიდ სიმართლეს ადამიანების ცხოვრების სირთულეების შესახებ. ამიტომ ბუნებრივია „პატარა უფლისწული“, ამჯერად  „პატარა პრინცის“ სახელით, ისევ ხდება ინტერესის საგანი...