გრძელდება ინტერვიუების სერია, რეგიონალური თეატრების სამხატვრო ხელმძღვანელებთან. უშანგი ჩხეიძის სახელობის ზესტაფონის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელს, ნინო ლიპარტიანს ესაუბრა თეა კახიანი

თანამედროვე ქართველ მაყურებელს დღეს, მგონი, აღარაფერი აოცებს. ქართული თეატრი ეტაპობრივად ჭრის ვიწრო თეატრალურ სივრცეს და მიმართავს ნებისმიერ ექსპერიმენტს, როგორც შინაარსობრივად, ისე ფორმის თვალსაზრისით. შესაბამისად, მაყურებელს დღეს აღარაფერი უკვირს, რომელიც ხან სცენიდან, ხანაც დარბაზიდან ადევნებს თვალს მსახიობის თამაშს... 

ოცდამეერთე საუკუნის თეატრმა უარი თქვა საუკუნეების წინ დამკვიდრებულ ფარდაზე, რომელიც მოქმედების დაწყების წინ იხსნება.  ამით რასაკვირველია დაიკარგა მოულოდნელობის ის ეფექტი, რაც ამ ფარდის ახდას მოჰყვებოდა ხოლმე  - როდესაც უეცრად აღმოჩნდებოდი მხატვრის მიერ გაფორმებულ გარემოში, სადაც სპექტაკლის გმირებს უნდა ეცხოვრათ...

„თავისუფალ თეატრში“ უილიამ შექსპირის „რიჩარდ მესამის“ განხორციელებას  რამოდენიმე სარჩული უდევს. პირველი მარკეტინგია, რომლის წესებითაც ავთანდილ ვარსიმაშვილი თავისი პროდუქციის პოზიციონირებას რობერტ სტურუას პროდუქციასთან ჭიდილში ახდენს. მეორე - ძალაუფლებისათვის ბრძოლის თემატიკის აქტუალურობა. დამეთანხმებით, ყველა დროისა და სივრცისთვის დამახასიათებელ პრობლემას დღევენდელიც ემატება...

17 თებერვალს, ორშაბათს პირველი რადიოს „თეატრალური შეხვედრების“ პირდაპირ ეთერში იქნება ილიას სახ. უნივერსიტეტის თანამედროვე ქართული თეატრის კვლევის ცენტრისმიერ ჩატარებულ სტატისტიკურ  კველევის განხილვა, სადაც მიპატიჟებული ვარ. რაც უფრო მეტს ვფიქრობ მის შედეგებზე, მით უფრო მეტი აზრები ჩნდება. რომ არ განვმეორდე გთავაზობთ ჩემი შეფასებების მეორე ნაწილს...

უ. შექსპირის „რიჩარდ მესამე“ მისი ადრეული  პიესებიდან  ყველაზე სრულყოფილ ნაწარმოებად  ითვლება ქრონიკებს : „ჰენრიხ … IV, V, VI“, „რიჩარდ II“  შორის, რომელიც   ავტორმა ტრაგედიის დონეზე აამაღლა. ამის მიზეზი სავარაუდოდ  ისიცაა, რომ რიჩარდ გლოსტერის ასეთი სისხლსავსე (პირდაპირი და გადატანითი  მნიშვნელობით)  ცხოვრება ისტორიულად სრული სიმართლე მაინცდამიანც არაა და უ. შექპირმა ეს პერსონაჟი ისეთი შექმნა როგორიც მას სურდა...

გამოხმაურება ილიას სახ. უნივერსიტეტის თანამედროვე ქართული თეატრის კვლევის ცენტრის მიერ ჩატარებულ სტატისტიკურ  კველევასა და მის შედეგებზე.

...მათ მიერ წამოწყებული საქმე უდიდესი მნიშვნელობისაა, თუნდაც იმიტომ რომ მას ნამდვილი პროფესიონალები ატარებენ (სიმართლე რომ ითქვას ასეთ კვლევას  თეატრის მოღვაწეთა კავშირიც უნდა ატარებდეს) ისინი,  რომლებიც უშუალოდ არიან ჩართული საქართველოს თეატრალურ ცხოვრებაში და ყველაზე მეტად იცნობენ იმ პრობლემებს თუ გადაუჭრელ საკითხებს, რომლებიც საქართველოს მასშტაბით მთელი თეატრების წინაშე დგას... 

ისევ გვისმენენო, გვამცნო  ცოტა ხნის წინ რომელიღაც საინფორმაციო სააგენტომ. სტატიაში საუბარი იყო იმის შესახებ, რომ აგრერიგად  ნანატრი სამართლიანობის აღდგენამდე ჯერ ისევ შორია და მობილური კავშირგაბმულობის კომპანიების წარმომადგენლებმაც აღიარეს, რომ ჩვენი საუბრები ტელეფონით კვლავ ისმინება...

ახმეტელის თეატრში ახალი, გარდამავალი ეპოქა ტრაგიკულად დაიწყო... მოულოდნელად გარდაიცვალა თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი თამაზ გოლაძე, დაგეგმილ პრემიერამდე სწორედ 3 დღით ადრე... ახლადარჩეული სამხატვრხო ხელმძღვანელი, აწ უკვე გარდაცვლილი თამაზ გოლაძე ბევრი ინოვაციური პროექტის განხორციელებას გეგმავდა ახმეტელის თეატრში, მთავარ რეჟისორად მიიწვია ირაკლი გოგია, რომელმაც თეატრში სპექტაკლის დასადგმელად რეჟისორი პოლონეთიდან დარიუშ ეზერსკი მოიწვია.

დღეს, როცა თანამედროვე ქართულ თეატრში მოღვაწე რეჟისორების უმეტესობა მაყურებლის წინაშე თავს უცხოური ტექნიკური ეფექტების გამოყენებით იწონებს და არა იდეის, თემის, პრობლემის მისეული ინტერპრეტაციით, მიხეილ თუმანიშვილის სახელობის კინომსახიობთა თეატრში ნოდარ დუმბაძის მოთხრობების მიხედვით დადგმული სპექტაკლი „ჩიტის მოტანილი ამბავი“ შემოგვთავაზეს...

ვისაც ჰგონია, რომ თანამედროვე ქართულ თეატრში საინტერესო შემოქმედებითი პროცესები არ მიმდინარეობს, ნება მომეცით ამ აზრს დასაბუთებულად შევეწინააღმდეგო, ქართული თეატრი ვითარდება და ამას საერთაშორისო თეატრალურ ფესტივალებზე თბილისში ჩამოტანილი სპექტაკლების წარმოდგენებიც მოწმობს. მართალია, ჩვენი თეატრი გარდამავალ ეპოქაშია, მაგრამ აშკარაა, რომ ის  ისწრაფვის ახალი ფორმების ძიებისა და თამამი ექსპერიმენტებისაკენ...

ჰ. იბსენისადმი და საერთოდ "ახალი დრამის" მიმართ ინტერესი სრულიად გასაგებია მაშინ, როცა  ჩვენს ქვეყანაში ასეთი მძაფრი ემოციები ბატონობს - პოლიტიკურმა პროცესებმა სრულად დაიპყრო ადამიანთა ფსიქიკა. გავიხსენოთ დიმიტრი უზნაძის  პოსტულატი, რომლის მიხედვით   ყოველ ინდივიდში "ქცევა განისაზღვრება მოთხოვნილებით და იმ საგნით, სიტუაციით, რომელმაც ეს მოთხოვნილება უნდა დააკმაყოფილოს"...