გასული სეზონის მიწურულს, თეატრმა „ფაბრიკამ“ (ვისთვისაც ეს სახელი უცნობია, შევახსენებთ, რომ ესაა ახალი ანტრეპრიზა  „რობერტ სტურუა  პროდაქშენი“) თბილისელ მაყურებელს უჩვენა თავისი პირველი ნამუშევარი - ტერენს მაკნალის „მასტერ კლასი“, ქართულ ვერსიაში  „მარია კალასი. გაკვეთილი“...

დეპრესია, ფსიქოზი, მელანქოლია, მოჩვენებები. ვერასოდეს გაექცევი წარსულის აჩრდილებს, ისინი მუდამ შენს გვერდით არიან ერთგული მეგობრებივით. 27-28 ნოემბერს მუს-კომედიის სცენაზე, მიშა ჩარკვიანმა მოჩვენებები "ადამიანებად" აქცია, ორ მოქმედებიანი წარმოდგენა ჰენრიკ იბსენის იგივე სახელწოდების პიესის (მოჩვენებანი) მიხედვით შექმნა. პრობლემის ახლებური გააზრება, აქტუალურობა და სიმძაფრე, სწორედ ის აუცილებელი და ფუნდამენტური ელემენტები აღმოჩნდა, რაზეც სპექტაკლი გახლავთ აგებული...

თავისუფალ თეატრში, ვაცლავ ჰაველის პიესის “ვერნისაჟის” მიხედვით დადგმული სპექტაკლი “ჩემი საუკეთესო მეგობარი” რეჟისორ ვანო ხუციშვილს  შემთხვევით არ შეურჩევია. სპექტაკლი საქართველოში არსებულ, მიმდინარე მწვავე პოლიტიკურ პროცესებს უსვამს ხაზს...

 სამეფო უბნის თეატრის სცენაზე  გლოვას „თამაშობენ“. ყველას წრე შეუკრავს, მაყურებელსაც და მთავარ ჭირისუფალთაც- ისინი ხუთნი არიან - მგლოვიარე ქალები, მსოფლიოს ყველა ჭირისუფალ ქალს რომ განასახიერებენ...

ყველაფერი თავის წრეზე ბრუნდება.  ვინ წარმოიდგენდა, რომ ასეთ „ჰარი-ჰარალო“, დიმპი-ტაურ-ტაურ-ტაურ და ინფორმაციულ, კომპიუტერულ-მობილურ-აიპედურ სამყაროში ვიხილავდით ისეთ სპექტაკლს, რომელიც ჩაგაფიქრებდა, თუნდაც გონზე მოგიყვანდა და რაც მთავარია გარდასულ დროთა მიმართ ადრე განცდილ  სიძულვილს გაგახსენებდა...

ქართულ თეატრალურ სივრცეში, ბოლო დროს განსაკუთრებით აქტუალურია გასართობი ხასიათის, მსუბუქი კომედიები, ხშირად ამის მთავარ მიზეზად, მსგავსი ტიპის წარმოდგენებისადმი,  საზოგადოების ინტერესი სახელდება... 

უნდა ვაღიარო,  ჩემი პრაქტიკული თეატრმცოდნეობითი გამოცდილების  10 წელი არ აღმოჩნდა საკმარისი იმისათვის, რომ თუნდაც ერთი რეცენზია ან უბრალოდ მიმოხილვა დამეწერა თბილისის ნ.დუმბაძის სახელობის მოზარდმაყურებელთა თეატრის სპექტაკლებსა თუ პრობლემატიკაზე...

ამას წინათ, გურულად კი გუშხამ, გურიის დედაქალაქში - ოზურგეთში გახლდით. უკვე ღიმილის მომგვრელია ის ფაქტი, რომ ისედაც ხელის გულზე დასატევ საქართველოს კუთხეებს ყველას მისი დედაქალაქი აქვს...

რა არის ცხოვრება თუ არა მრავალფეროვან მოვლენათა ჯაჭვი, რომელიც მხრებზე ისეთი სიმძიმით აწევს ადამიანს, რომ შეუძლებელია გაუძლოს. რატომ ხდება, რომ თითოეული გარე ფაქტორი მოქმედებს ადამიანის შინაგან სამყაროზე, საკუთარ კლანჭებს შორის იქცევს მას და არ აძლევს გათავისუფლების საშუალებას...

დრამატული ნაწარმოები შექმნილი მხოლოდ ორი პერსონაჟისათვის, რა თემაზეც არ უნდა იყოს ის და რა ფაბულაც არ უნდა ჰქონდეს მას, ძირითადად პაექრობაა ორ პიროვნებას და შესაბამისად ორ მსახიობ-შემსრულებელს შორის...

არ შევცდები თუ  ვიტყვი, რომ ბოლო წლების განმავალობაში  არც ერთ თეატრალურ სეზონში არ ყოფილა დებიუტანტ რეჟისორთა ამდენი წარმოდგენა,  რამდენიც ბოლო დროს  ვნახეთ...

გასულ წელს, ლოპოტას ხეობაში მომხდარ მოვლენებზე აღძრული სისხლის სამართლის საქმის გამოძიება, მართალია,  ჯერ კიდევ არ დასრულებულა და ზუსტად არ ვიცით სინამდვილეში რა მოხდა...